''Uczucia''
Spójrz na niebo, jakie błękitne,
Spójrz jak róża tam dziko kwitnie.
Spójrz jak szumią wody strumienie,
Jak jego dłoń spoczywa na jej ciele.
Obejmuje ją lekko, jakby była ze szkła,
Jej ciało anielskie delikatnie drga.
Spokojnie wylewa z ust swych róże,
Na horyzoncie zakwita wzgórze.
Muska ich biel, zimno przeszywa,
Lecz gdy są razem mróz ciepło przemywa.
Pielęgnuje go, wyrywa z róży kolce,
Ci młodzi ludzie, jak kwiaty pnące.
Mijają mrozy, znów słońce wschodzi,
Choć ich uczucie z burzą się pogodzi.
Gdy ona zwiędnie, opadnie z sił,
On ją podleje, ona będzie z niego pić.
