Niewidzialni

Drogą szedł człowiek, tak szybko jakoś.

Ominął hałas i skowyt cierpiących.

Podeptał dziecko proszące o coś,

Ominął ludzi o miłość proszących.

Wszedł do pociągu, nie widział chorego.

I głodnego biedaka posłał w zapomnienie.

Z bliska nie widział człowieka nieposkładanego,

A dzień był piękny, jak tęcza na niebie.

Odpoczął w kawiarni pijąc coś ciepłego,

A okruszki sypały się po jego ciele.

Nie widział tego niewidzialnego,

Wyjadającego okruszki spod niego.

"Niedługo znów razem"

 Nie chciała już myśleć o jego śmierci,

Ten czas tak nie ubłagalnie pędzi.

Smutek i łzy zalewają jej serce,

Gdy patrzy na ciało i pogrzebowe wieńce.

Kochała nad życie, na wieki wieków,

Od miesiąca nie brała już swoich leków.

Jedyna radość, jedyne szczęście,

Jemu jednemu oddała swe serce.

Nie został jej nikt, sama została,

Co noc przy zdjęciu męża płakała.

Mój kochany, niedługo znów razem,

Upadła na ziemie z radosnym wyrazem. 

''Uczucia''

Spójrz na niebo, jakie błękitne,

Spójrz jak róża tam dziko kwitnie.

Spójrz jak szumią wody strumienie,

Jak jego dłoń spoczywa na jej ciele.

Obejmuje ją lekko, jakby była ze szkła,

Jej ciało anielskie delikatnie drga.

Spokojnie wylewa z ust swych róże,

Na horyzoncie zakwita wzgórze.

Muska ich biel, zimno przeszywa,

Lecz gdy są razem mróz ciepło przemywa.

Pielęgnuje go, wyrywa z róży kolce,

Ci młodzi ludzie, jak kwiaty pnące.

Mijają mrozy, znów słońce wschodzi,

Choć ich uczucie z burzą się pogodzi.

Gdy ona zwiędnie, opadnie z sił,

On ją podleje, ona będzie z niego pić.

"Koniec świata''

Kiedy nadejdzie koniec świata,

To nie będzie już niczego.

Nie będzie wiosny, zimy, lata,

Nie będzie listonosza, gajowego.

Skończą się bóle i cierpienia,

Lecz nie będzie też radości.

Nikt już nie ma nic do powiedzenia,

Nikt nie odczuwa już miłości.

Słońce już nie wzejdzie nigdy,

Nie zakwitną róże.

Już nie będą wschodzić świty,

Przejdą wszystkie burze.

 

A, gdy to już nadejdzie,

Ostatni deszcze przejdzie.

Smutek z twarzy zejdzie,

Gdy to już nadejdzie. 

'' Od rzeczywistości ''

Każdy ma pasję, 

Każdy coś kocha.

Jak na wietrze słyszę,

Jak pode mną stukota.

Niesiesz mnie w świat,

Jak fale, które napędza wiatr.

A ja czuję, że lecę,

Jak wolny ptak.

Teraz zapomnę, co dał mi świat,

O kolcach w róży, upływie lat.

Teraz zapomnę, niech niesie mnie wiatr,

Rozkwitam na nowo, jak piękny kwiat.

Czuję tą jedność z istotą żywą,

Bez słów prowadząc rozmowę miłą.

Gestem nie słowem wyrażać uczucia,

Mimo zawodów bolesnych ukłucia.

Wiem, że dawno nie pisałam, ale nie miałam weny, przez co też wyświetlenia mi spadły :c 

Mam nadzieję, że będę pisać częściej oraz, że was przybędzie :D 

Pozdrawiam ♥

                          ''Ci, co byli wierni''

Znów uderza mnie ból kolczastych cierni,

Gdzie są Ci, co byli wierni? 

Znów upadam pod emocji ciężarem,

Gdzie są Ci, co znali miarę? 

Bólu potęga, cierpienie nie zna granic.

Próbujesz  walczyć, lecz jakby na nic.

Coraz częściej myślisz o skoku,

Nie widzisz dla siebie innego wyroku.

"Ostatnia chwila"

Ukłucie prosto w serce boli.

Piecze coraz goręcej.

Jedno życie, jedna nadzieja,

Że to co się zmienia, na dobre przemienia.

Jedna żyła, jedna miłość,

Jedna chwila, jedna litość.

Ostatnie słowo, ostatni gest,

Ostatnia łza,w życiu tak jest.

Chwytasz w swą dłoń ostrze żyletki,

Myślisz jeszcze. Ludzi są setki.

Jedna ty, inna ty,

Ostatnie w tej chwili płyną łzy.

Ukłucie prosto w żyłę, nie boli.

Ostatnia myśl po głowie przechodzi.

Nikt nie zatęskni, nigdy nie wspomni,

Świat taki jest, szybko zapomni.